اثر عصاره هیدروالکلی گیاه اسطوخدوس بر اعمال حرکتی در موش صحرایی نر مدل شبه بیماری پارکینسون

بیماری پارکینسون یک اختلال ناشی از تخریب عصبی است که در حدود 1% از جمعیت بالای 50 سال به آن مبتلا می باشند. به طور کلاسیک پارکینسون به عنوان یک بیماری مربوط به سیستم حرکتی در نظر گرفته می شود و تشخیص آن بر مبنای گروهی از علائم حرکتی نظیر سفتی عضلات، کندی حرکت و اختلال در رفلکسهای حرکتی و وضعی بنا نهاده می شود. هدف از این مطالعه ارزیابی اثرات عصاره هیدروالکلی گیاه اسطوخدوس بر اختلالات حرکتی موشهای مدل شبه بیماری پارکینسون است. موشهای صحرایی نر نژاد ویستار به هفت گروه تقسیم شدند (7n= ). سه گروه اول برای بررسی کارایی ماده رزرپین در ایجاد علائم بیماری پارکینسون منظور شدند. به یک گروه (mg/kg 5 ) رزرپین و به گروه شاهد به همان حجم حلال رزرپین به صورت درون صفاقی (ip) تزریق و گروه سوم به عنوان گروه کنترل در نظر گرفته شد. بر این اساس علائم بیماری پارکینسون قبل از تجویز عصاره اسطوخدوس به وسیله تزریق درون صفاقی (ip) رزرپین (mg/kg 5 ) ایجاد شد. سه گروه از موشها مقادیر مختلف عصاره اسطوخدوس (mg/kg, po 400، 300، 200) و گروه شاهد نیز به مدت 6 روز و روزی دوبار به همان حجم آب مقطردریافت کردند. در روز هفتم، سختی عضلات و دیگر علائم پارکینسون به وسیله بار تست، روتارود و میدان باز اندازه گرفته شد. در این مطالعه بهبود علائم ناشی از بیماری پارکینسون با استفاده از عصاره هیدروالکلی اسطوخدوس مشاهده نشد و اختلالات حرکتی آنها در مقایسه با گروه شاهد کاهش نیافت.